top of page
ANBI
Privacy : Het Panel
Het doel van het Panel is om ervoor te zorgen dat de winnende kunstwerken goed aansluiten bij het thema van dit project én dat het kunstwerk gewaardeerd wordt door de buurt. Daarom kiezen ze uit de top 3 een uiteindelijke winnaar. Het Panel vertegenwoordigt dus zo goed mogelijk de wil van de buurt. Op die manier zorgen we ervoor dat niet alleen populariteit belangrijk is, maar ook de inhoud van het kunstwerk.
Het panel beoordeelt de top drie inzendingen per muur aan de hand van de volgende criteria:
-
Relevantie van het kunstwerk binnen het thema privacy en andere ethische dilemma's rondom digitale rechten
-
De originaliteit van het ontwerp
-
Hoe het ontwerp binnen de buurt past
-
De haalbaarheid van het ontwerp
Het Panel komt twee keer samen:
-
De eerste keer is om kennis te maken en om de drie criteria waarmee ze de inzendingen beoordelen te bespreken en uit te werken.
-
De tweede keer bespreken en beoordelen de panelleden de top 3 inzendingen per muur aan de hand van de criteria en kiezen ze een winnaar voor elke muur.
De winnaars worden op 7 juni bekendgemaakt op de website van SAMA.
Klik voor meer informatie over de Panelleden op de foto's!
Active bewoner Noord: Risma Soekhie
Risma Soekhie is een echte buurtverbinder. Zij deelt als vrijwilliger eten uit aan 50 gezinnen in De Banne in Amsterdam-Noord, beheert een weggeefwinkel en is dus super actief in de buurt. Omdat ze via haar mooie werk veel buurtbewoners spreekt, weet ze wat er speelt in de buurt.
Actieve bewoner en Teamcoördinator NW: Bouchra Moutawakil
Bouchra is sinds 2019 de coördinator van de buurtkamer Geuzennest in Nieuw-West. Hier worden voedselpakketten uitgedeeld en kunnen alle bewoners uit de buurt elkaar ontmoeten. Het Geuzennest zit in het pand waar de schildering wordt aangebracht.
Chiel Griffioen
Ik werk als kwartiermaker voor Stichting Hondsrugpark.
De geïnteresseerden die wij nu zoeken voor de huizen rond het park worden voornamelijk digitaal geworven. Echter de meest schrijnende gevallen van woning zoekenden zijn op die manier moeilijk te bereiken. Wij zijn op zoek naar huurders en kopers voor huizen die tot nu toe slechts digitaal zijn. Letterlijk een digitale stad.
De geïnteresseerden die wij nu zoeken voor de huizen rond het park worden voornamelijk digitaal geworven. Echter de meest schrijnende gevallen van woning zoekenden zijn op die manier moeilijk te bereiken. Wij zijn op zoek naar huurders en kopers voor huizen die tot nu toe slechts digitaal zijn. Letterlijk een digitale stad.
Jasper Visser
Ik zet me in voor een betere en duurzamere wereld door middel van storytelling, kunst en cultuur en community engagement. Dat doe ik door ideeën en mensen met elkaar in contact te brengen, voor enthousiasme en energie te zorgen rond goede doelen, en het faciliteren van community en co-creatieprocessen. De laatste 15 jaar werkte ik in meer dan 25 verschillende landen, voor de Wereld Bank, het Europees Parlement, de International Federation of Library Associations and Institutions, het Museum of Nature en National Arts Centre in Canada, diverse NGOs en maatschappelijke organisaties. Ik ben partner in de consultancy boutique VISSCH+STAM en projectdirecteur van Stichting 2030.
Culturele organisaties, zoals street art initiatieven, zijn een wezenlijk onderdeel van iedere gezonde stad. Ze helpen steden om te gaan met complexe thema's, waaronder digitalisering. Zowel mijn werk voor culturele organisaties als mijn werk op het gebied van duurzaamheid raken regelmatig aan de grote vragen die horen bij de toekomst van de (digitale) stad.
Voor mij is een succesvolle digitale stad een stad die mensen slimmer maakt. Een stad waar mensen betere vragen leren stellen, aan elkaar, aan organisaties en aan zichzelf. En antwoorden vinden, natuurlijk.
Hoe blijft de Digitale Stad denk je vrij, inclusief en creatief?
Ik geloof dat een digitale stad vrij, inclusief en creatief blijft als deze zo min mogelijk 'top-down' ontworpen wordt en zoveel mogelijk 'bottom-up' mag ontstaan. De eigenheid van de stad moet en mag de eigenheid van het digitale domein worden.
De digitale stad is idealiter als de echte stad. Dus moet de gemeente er zorg voor dragen dat de stad voor iedereen toegankelijk is en dat mensen die daar ondersteuning bij nodig hebben, deze kunnen krijgen. Bijvoorbeeld in de OBA. Bij die taak hoort een (beperkte) verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de digitale stad. Hoewel het veilig houden van de digitale stad natuurlijk de verantwoordelijkheid is van iedereen.
Het is een interessante gedachte: ogenschijnlijk zijn er geen raakvlakken Tussen street art en de Digitale stad. Het ene bestaat in een fysieke context, het andere in de digitale. Als we de digitale stad 'top-down' invullen, dan zullen er ook weinig raakvlakken komen. Dat is een gemis. Want in een goede, bottom-up digitale stad kan de energie en creativiteit van street art ook invulling geven aan een vrije, inclusieve en creatieve digitale stad.
Culturele organisaties, zoals street art initiatieven, zijn een wezenlijk onderdeel van iedere gezonde stad. Ze helpen steden om te gaan met complexe thema's, waaronder digitalisering. Zowel mijn werk voor culturele organisaties als mijn werk op het gebied van duurzaamheid raken regelmatig aan de grote vragen die horen bij de toekomst van de (digitale) stad.
Voor mij is een succesvolle digitale stad een stad die mensen slimmer maakt. Een stad waar mensen betere vragen leren stellen, aan elkaar, aan organisaties en aan zichzelf. En antwoorden vinden, natuurlijk.
Hoe blijft de Digitale Stad denk je vrij, inclusief en creatief?
Ik geloof dat een digitale stad vrij, inclusief en creatief blijft als deze zo min mogelijk 'top-down' ontworpen wordt en zoveel mogelijk 'bottom-up' mag ontstaan. De eigenheid van de stad moet en mag de eigenheid van het digitale domein worden.
De digitale stad is idealiter als de echte stad. Dus moet de gemeente er zorg voor dragen dat de stad voor iedereen toegankelijk is en dat mensen die daar ondersteuning bij nodig hebben, deze kunnen krijgen. Bijvoorbeeld in de OBA. Bij die taak hoort een (beperkte) verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de digitale stad. Hoewel het veilig houden van de digitale stad natuurlijk de verantwoordelijkheid is van iedereen.
Het is een interessante gedachte: ogenschijnlijk zijn er geen raakvlakken Tussen street art en de Digitale stad. Het ene bestaat in een fysieke context, het andere in de digitale. Als we de digitale stad 'top-down' invullen, dan zullen er ook weinig raakvlakken komen. Dat is een gemis. Want in een goede, bottom-up digitale stad kan de energie en creativiteit van street art ook invulling geven aan een vrije, inclusieve en creatieve digitale stad.
Bettina de Jong
Bettina de Jong zet zich als bestuurster van Eigen Haard in voor de leefbaarheid en kwaliteit van de woningen van Eigen Haard. Vanuit haar functie als Manager wijk ontwikkeling en leefbaarheid in Amsterdam zit ze in het Privacy Panel om de stem van de buurt te laten horen en om te zorgen dat het kunstwerk goed aansluit bij de buurt. Ze zet zich naast haar werkzaamheden bij Eigen Haard ook in voor de kunst en cultuur sector en is daarmee een uitstekende toevoeging aan het Panel.
Lars Brehm
Ik run als creative director samen met een team stichting Amsterdam Street Art en tevens ben ik de co-founder van de Street Art Awards. Onze organisatie is groot geworden (Circa een half miljoen volgers) dmv het internet.
Ethisch proberen wij ons op een positieve manier te presenteren en hiermee de digitale wereld op een verantwoorde manier te gebruiken.
Wij zijn allemaal onlosmakend verbonden met de digitale wereld waarbij de grens tussen positief en negatief altijd op de loer ligt. Het gaat snel, enorm snel. Waar mogelijkheden makkelijker worden gemaakt is dit gelijk de valkuil voor menig “gebruiker” van de digitale wereld. Er zijn zoveel smaken, zoveel wensen en ondertussen zoveel nieuwe mogelijkheden. Inclusiviteit en creativiteit kan hier op alle mogelijke “nieuwe” manieren gebruik van maken.
Ethisch proberen wij ons op een positieve manier te presenteren en hiermee de digitale wereld op een verantwoorde manier te gebruiken.
Wij zijn allemaal onlosmakend verbonden met de digitale wereld waarbij de grens tussen positief en negatief altijd op de loer ligt. Het gaat snel, enorm snel. Waar mogelijkheden makkelijker worden gemaakt is dit gelijk de valkuil voor menig “gebruiker” van de digitale wereld. Er zijn zoveel smaken, zoveel wensen en ondertussen zoveel nieuwe mogelijkheden. Inclusiviteit en creativiteit kan hier op alle mogelijke “nieuwe” manieren gebruik van maken.
Friederike van der Jagt
Ik ben advocaat, gespecialiseerd in privacyrecht. Daarnaast ben ik onder meer lid van de Commissie Persoonsgegevens Amsterdam, een onafhankelijk adviescommissie van de gemeente Amsterdam. Wij adviseren de gemeente over complexe en/of politiek gevoelige kwesties rondom het gebruik van persoonsgegevens van Amsterdammers. Hierbij kijken we niet alleen naar de juridische uitgangspunten maar ook naar de ethische kant: wat juridisch kan, moet je niet altijd willen. De stad wordt steeds digitaler maar het is belangrijk dat burgers grip houden op wat er met hun persoonsgegevens gebeurt. Ook moeten we voorkomen dat mensen die minder ‘digivaardig’ zijn, buiten de boot vallen. Daarnaast is het belangrijk dat zowel burgers, bedrijven als de overheid privacybewust handelen: let op met wat je deelt en waarvoor je gegevens gebruikt. Besef je dat als gegevens eenmaal online staan of in verkeerde handen vallen, dit grote gevolgen kan hebben.
Belangrijk is dat privacy en innovatie hand in hand kunnen en moeten gaan. De Digitale Stad moet het mogelijk maken dat mensen die elkaar normaal misschien niet tegenkomen, elkaar toch ontmoeten. Een plek waarin digivaardige burgers, andere minder digivaardige burgers kunnen helpen. Persoonsgegevens die worden verwerkt moeten goed worden beschermd en het moet mogelijk blijven om je onbespied te wanen; niet alles hoeft te worden gemonitord.
Door iedereen erbij te betrekken en te zorgen dat iedereen daadwerkelijk de voordelen kan plukken van digitalisering blijft de Digitale Stad vrij, inclusief en creatief . Via proefprojecten met mensen uit verschillende disciplines kan steeds worden gekeken wat digitalisering voor de burgers kan betekenen en waar burgers behoefte aan hebben. Inclusiviteit hangt ook samen met armoedebestrijding: internet is een basisbehoefte geworden. De corona-crisis heeft duidelijk gemaakt dat de kloof tussen burgers groter wordt door gebrekkige toegang tot internet en bijvoorbeeld een laptop. Want hoe kan je online lessen volgen als er thuis geen laptop is of wanneer je deze moet delen met je ouders, je broertjes en zusjes?
Vanuit mijn achtergrond zeg ik uiteraard meteen dat de gemeente de persoonsgegevens die van burgers worden verwerkt, goed moet beschermen. Uitgangspunt daarbij is dataminimalisatie: belangrijk is dat er steeds wordt gekeken welke persoonsgegevens nu echt nodig zijn om een bepaald doel te bereiken. Verder moeten de systemen op orde zijn: in het verleden is gebleken dat een fout in een systeem, vaak doorwerkt in andere systemen. Het gebruik van algoritmes moet goed gereguleerd worden. Algoritmes kunnen meerwaarde hebben, maar mogen niet leiden tot discriminatie of uitsluiting.
Via street art is het mogelijk om privacy awareness te creëren: “in your face” mensen confronteren met voor- en nadelen van digitalisering en de Digitale Stad en dit op een toegankelijke manier voor het voetlicht brengen. Ik ben dan ook reuzebenieuwd naar alle voorstellen om dit ‘op de muur’ tot uitdrukking te brengen!
De offline en online publieke ruimte kunnen elkaar versterken. Street art kan je triggeren om anders tegen de online publieke ruimte aan te kijken. Via de online publieke ruimte kan weer aandacht worden gevestigd op offline street art; zo worden het communicerende vaten die elkaar versterken.
Belangrijk is dat privacy en innovatie hand in hand kunnen en moeten gaan. De Digitale Stad moet het mogelijk maken dat mensen die elkaar normaal misschien niet tegenkomen, elkaar toch ontmoeten. Een plek waarin digivaardige burgers, andere minder digivaardige burgers kunnen helpen. Persoonsgegevens die worden verwerkt moeten goed worden beschermd en het moet mogelijk blijven om je onbespied te wanen; niet alles hoeft te worden gemonitord.
Door iedereen erbij te betrekken en te zorgen dat iedereen daadwerkelijk de voordelen kan plukken van digitalisering blijft de Digitale Stad vrij, inclusief en creatief . Via proefprojecten met mensen uit verschillende disciplines kan steeds worden gekeken wat digitalisering voor de burgers kan betekenen en waar burgers behoefte aan hebben. Inclusiviteit hangt ook samen met armoedebestrijding: internet is een basisbehoefte geworden. De corona-crisis heeft duidelijk gemaakt dat de kloof tussen burgers groter wordt door gebrekkige toegang tot internet en bijvoorbeeld een laptop. Want hoe kan je online lessen volgen als er thuis geen laptop is of wanneer je deze moet delen met je ouders, je broertjes en zusjes?
Vanuit mijn achtergrond zeg ik uiteraard meteen dat de gemeente de persoonsgegevens die van burgers worden verwerkt, goed moet beschermen. Uitgangspunt daarbij is dataminimalisatie: belangrijk is dat er steeds wordt gekeken welke persoonsgegevens nu echt nodig zijn om een bepaald doel te bereiken. Verder moeten de systemen op orde zijn: in het verleden is gebleken dat een fout in een systeem, vaak doorwerkt in andere systemen. Het gebruik van algoritmes moet goed gereguleerd worden. Algoritmes kunnen meerwaarde hebben, maar mogen niet leiden tot discriminatie of uitsluiting.
Via street art is het mogelijk om privacy awareness te creëren: “in your face” mensen confronteren met voor- en nadelen van digitalisering en de Digitale Stad en dit op een toegankelijke manier voor het voetlicht brengen. Ik ben dan ook reuzebenieuwd naar alle voorstellen om dit ‘op de muur’ tot uitdrukking te brengen!
De offline en online publieke ruimte kunnen elkaar versterken. Street art kan je triggeren om anders tegen de online publieke ruimte aan te kijken. Via de online publieke ruimte kan weer aandacht worden gevestigd op offline street art; zo worden het communicerende vaten die elkaar versterken.
Hester van Buren
Ik ben bestuurder van Rochdale. Dat is een grote woningcorporatie die de metropoolregio Amsterdam als werkgebied heeft. Wij verhuren 38 duizend woningen. Daar wonen zo’n 80 duizend mensen. In ons werk focussen wij heel erg op de buurten waar die woningen staan. Leefbare buurten, met goede voorzieningen, waar je prettig over straat kunt lopen. Dat is waar ik aan werk, samen met mijn directe collega’s, samen met andere organisaties en natuurlijk samen met de bewoners. Street Art kan helpen om de uitstraling van een buurt te verbeteren, zodat het fijner wordt om daar te wonen. Ik draag deze kunstvorm daarom een warm hart toe. Met Rochdale hebben wij al veel prachtige kunstwerken op onze gevels helpen realiseren. Ik vond het een eer gevraagd te worden in jullie jury plaats te nemen. Ik heb ja gezegd, omdat ik het leuk vind om mee te denken over wat het beste past in onze buurten.
Ik hou van Street Art, juist omdat het onderdeel is van de fysieke publieke ruimte. Maar er zijn links te leggen met de digitale ruimte. Daar kun je bijvoorbeeld op een eenvoudige, laagdrempelige manier meer informatie geven over de thema’s die via Street Art onder de aandacht worden gebracht. Ook interactie is mogelijk. Hartstikke goed. Maar de kern van Street Art is dat het zich op straat, in de buurten afspeelt. Het is heel tastbaar en echt juist dat maakt volgens mij dat de impact zo groot kan zijn.
Ik hou van Street Art, juist omdat het onderdeel is van de fysieke publieke ruimte. Maar er zijn links te leggen met de digitale ruimte. Daar kun je bijvoorbeeld op een eenvoudige, laagdrempelige manier meer informatie geven over de thema’s die via Street Art onder de aandacht worden gebracht. Ook interactie is mogelijk. Hartstikke goed. Maar de kern van Street Art is dat het zich op straat, in de buurten afspeelt. Het is heel tastbaar en echt juist dat maakt volgens mij dat de impact zo groot kan zijn.
bottom of page